زهره قوامی، معلم شیروانی که منتخب کشوری جلوه های معلمی در بحران کرونا شد، نزدیک به 10 سال است که در منطقه عشایری مراوه تپه تدریس دارد و در این روزهای سخت و کرونایی کلاس هایش را به صورت حضوری برگزار می کند تا دانش آموزان از آموزش محروم نشوند.
به گزارش اخبار شیروان، از ورود کرونا، این میهمان ناخوانده به زندگی بشر نزدیک به یک سال می گذرد، میهمانی که ظاهرا قصد رفتن ندارد و بخش های مختلف زندگی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی را تحت تاثیر قرار داده است.
در بحث آموزش، باتوجه به اینکه یادگیری به روش حضوری در صدر انواع آموزش و تاثیرگذارترین نوع آن است، اما باتوجه به اینکه تجمع و حضور در مدارس این شیوع را گسترش خواهد داد، اکثر مدارس به صورت مجازی در حال برگزاری کلاس های درسشان هستند.
بگذریم که آموزش مجازی نیز مشکلات فراوانی از قبیل نبود گوشی همراه و اینترنت برای دانش آموزان محروم ایجاد کرده است، اما هستند دانش اموزانی که هم اکنون در مدارس به صورت حضوری روال آموزش را دنبال می کنند و این مهم مقدور نمی شود مگر اینکه آموزگار، با از خودگذشتگی اش نقش اصلی آن را ایفا کند.
براساس مصوبات ستاد ملی کرونا مدارسی که دارای تعداد دانش آموز پایین ، به خصوص در مناطق روستایی و عشایر هستند، باتوجه به اینکه در این مناطق امکان استفاده از اینترنت و گوشی همراه وجود ندارد اغلب به صورت حضوری کلاس هایشان دایر است.
زهره قوامی، معلم شیروانی که در مقطع ابتدای مشغول به تحصیل است، با داشتن 29 سال سابقه آموزشی همچنان با عشق به کارش، به صورت حضوری در کلاس های درس حضور پیدا می کند، تا دانش اموزانش از تحصیل محروم نشوند، همچنین این معلم در کشور منتخب جلوه های معلمی در بحران کرونا شد.
این معلم فداکار که متاهل و صاحب یک فرزند است، در گفتگو با خبرنگار اخبار شیروان اظهار داشت: در طول 29 سال از خدمت معلمی ، بیشتر از 10 سال را در مناطق عشایری تدریس دارم.
وی ادامه داد: همسرم در منطقه مراوه تپه دامداری می کند و براین اساس من نیز تصمیم گرفتم همراه آنها باشم، براین اساس در 15 کیلومتری مراوه تپه، در روستای خوجه گلدی و در دره اسماعیلک زندگی و تدریس را انجام می دهم.
قوامی با اشاره به اینکه تدریس در مناطق عشایری کاملا اختیاری است، گفت: برای اولین بار در سال 90 برای تدریس به این منطقه آمدم و عشق وصف ناشدنی مردم و زیبایی و آرامش طبیعتش من را وابسته کرد، بلافاصله با تغییر مقطع تدریسم اقدام به جابجایی به این منطقه کردم و امروز با گذشت 10 سال از خدمتم در این منطقه بهترین روزهای تدریس و زندگی ام را سپری می کنم.
این معلم منتخب کشوری جلوه های معلمی در بحران کرونا با بیان مشکلات خود افزود: از اساسی ترین مشکلات در منطقه عشایری بحث تردد است، به خصوص در فصل های سرد سال باتوجه به اینکه جاده ها خاکی هستند، ماشین در گل وبرف گیر می کند، به همین دلیل بیل و کلنگ همراه همیشگی من در این فصل از سال هستند.
وی ادامه داد: پسرم دانش آموز خودم است و در حین جابجایی وقتی به مشکل می خوریم، از این لحظه ها فیلم تهیه می کند.
قوامی با اشاره به اینکه کلاس های درس در منطقه عشایری به صورت کانکس هستند، گفت: در این مناطق برق وجود ندارد و امکان استفاده دانش اموزان از گوشی و نرم افزار شاد نیست و برای روشنایی از چراغ فانوس یا گرسوز استفاده می شود.
وی با بیان اینکه کلاس های من به صورت کاملا حضوری برگزار می شود، همچنین در هوای سرد و برفی نیز دایر است، یاداور شد: در یک کلاس با پنج دانش آموز در پنج پایه مختلف تدریس می کنم و امکانات کلاس شامل یک تخته وایت برد و بخاری نفتی است.
این معلم فداکار شیروانی با بیان اینکه کلاس های درسم از روز شنبه تا چهارشنبه بصورت حضوری برگزار می شود، گفت: در برگزاری این کلاس ها، پروتکل های بهداشتی ستاد کرونا به صورت کامل برگزار می شود و دانش اموزان با ماسک و شستشوی مداوم دست ها در کلاس ها حضور پیدا می کنند.
وی افزود: تاکنون مبتلا به کرونا نشده ام و انشالله که به زودی زود شر این بیماری از سر مردم دنیا کم و زندگی عادی در جامعه جریان پیدا کند.
انتهای پیام/ حق بین